De definitie van eigenaarschap is: eigenaar zijn van iets of het (deels) in je bezit hebben. Echter, het gaat niet alleen over dingen die je kunt vastpakken, maar ook over dingen die je níet vast kunt pakken, zoals: angst, een depressie, je motivatie of je inspiratie. Je kunt het niet echt bezitten, maar je kunt er wel een werkwoord van maken, dan dóe je het, en van alles wat je doet ben jij eigenaar.
Eigenaarschap is verantwoordelijkheid nemen voor wat je wel of niet doet. Klinkt heel simpel, maar dat is het niet altijd.
Eigenaarschap is ook: iets doen in plaats van vanaf de zijlijn kijken en er iets van vinden. Als je boos, verdrietig of gefrustreerd bent: kom in de actie i.p.v. af te wachten tot er iets gebeurt. Eigenaarschap is omarmen wat er is. Het is de feiten omarmen, gewoon zoals die nu zijn. Verander wat jij kunt veranderen, wat je voelt en zelf kunt doen. Dat levert twee keuzes op, in wat je kunt voelen: een vorm van angst of een vorm van liefde. Eerst eigenaarschap nemen en dan verantwoordelijkheid nemen voor wat er is, wat je voelt en wat je doet.
Waarom schrijven we dit nou allemaal zo op? We zijn aan het zoeken naar een manier waarop we kunnen laten zien hoe groots wij als mensen eigenlijk zijn. Dat de mens ontzettend veel creatiekracht bezit, maar zich daar amper van bewust is, laat staan dat het zich manifesteert.Om het maar direct groots neer te zetten: mensen zijn goddelijke wezens met een enorme creatiekracht, maar we zijn ons daar amper van bewust.
En daarmee komen we op bewustzijn, ook een heel belangrijk punt. Als we ons realiseren wie en wat we zijn, zijn we tot vele grootse dingen in staat.
We geven met vrijekees lezingen over het verschil tussen de levende mens en de ‘natuurlijk persoon’.
Wat wij ons steeds meer realiseren is dat we door conditionering, programmering, geloof en desinformatie ons hebben laten misleiden. Misleiden in de zin dat we afhankelijk geworden zijn en niet meer in staat lijken te zijn om te beseffen wie en wat we nou eigenlijk werkelijk zijn en waarom we hier zijn. We zijn het geloof in wie en wat we werkelijk zijn, kwijt geraakt.
Geloof in jezelf is belangrijk. Als jij het niet doet, wie moet het dan doen? Dat geldt ook voor houden van jezelf. Weer: als jij dat niet doet, hoe kan een ander dat dan doen? (En hoe kun je dan écht van een ander houden?)
Vertrouwen is hierin belangrijk. Vertrouw dat jij weet wat goed voor jou is. Dat jij doet wat goed voor jou is.
We leven in een hele bijzondere tijd en dat is niet voor niets. Wanneer wij ons gaan gedragen naar wie we werkelijk zijn en wanneer we datgene gaan doen waarvoor we hier zijn, dan zou het zomaar kunnen dat er een samenleving gecreëerd wordt waarin we ons vrij voelen en datgene doen wat we het liefst willen doen i.p.v. een maatschappij met dictatoriale hiërarchie zoals nu het geval is. De wereld zoals deze nu is, is voor de meeste mensen niet de wereld waarin ze graag willen leven. Als je mensen vraagt wat ze belangrijk vinden, zal het antwoord in een groot aantal gevallen waarschijnlijk zijn: vrede, vrijheid, veiligheid, welzijn en voorspoed.
Dat zijn eigenlijk hele realistische dingen, maar toch hebben we ze niet. Er is momenteel zoveel aan de hand dat de moed je bijna in de schoenen zakt en dat misschien wel de vraag: “wat kan ik er nou aan doen?”, opkomt.
Het antwoord is simpel, de uitvoering vergt iets meer en vraagt van jou om eigenaarschap te nemen en daardoor in de actie te komen. Want jij – en ik – zijn de enige die een verandering kunnen maken. het begint bij onszelf, het begint bij bewustzijn, eigenaarschap en verantwoordelijkheid nemen. Dan ontstaat er ruimte om onze creatiekracht te laten stromen.
Wanneer we dat met z’n allen beseffen, dat het sleuteltje bij ons, in ons zit, hoe zou de wereld er dan uit kunnen zien?