Eigenaarschap en vrijheid ipv acute hulpvraag, stress en angst

Als gevolg van het interview dat we afgelopen maart bij de El Paso studio hebben gehad, komen er veel hulpvragen binnen.
Het betreft dan vooral de acute hulpvragen waarin bij mensen regelmatig gedreigd wordt met beslaglegging. Beslaglegging op bankrekening, huis of bedrijf.
Als er zo’n brief van de deurwaarder bij mensen in de bus komt, ontstaat er toch een vorm van paniek of angst.
De bron van zo’n beslaglegging is vaak een relatief kleine boete zoals bijv. een parkeerboete van € 92,-.
Deze boete loopt op doordat mensen ‘m eerst in de la leggen, aanmaningen negeren, in het gunstigste geval een brief met wetsartikelen naar de betreffende instantie sturen, met als gevolg dat het bedrag steeds groter wordt en het overzicht van mensen hierin steeds kleiner.

Wat er namelijk gebeurt is dat er macht wordt uitgeoefend. De betreffende instantie beroept zich op de wet en gaat dreigen met beslaglegging. Met het risico dat iemand zijn of haar huis of bedrijf kwijt raakt. Op dat moment zien we dat mensen de keuze maken om toch te betalen. Betalen onder dwang en dreiging. Want de angst om je huis of bedrijf kwijt te raken is groot. Daar heb je namelijk heel hard voor gewerkt en behalve financiële waarde zit er ook emotionele waarde in. Je wordt dus geraakt in iets wat voor jou waardevol en misschien zelfs dierbaar is.
Nou zou je kunnen bedenken dat heet dan fijn is om zonder al teveel bezit door het leven te gaan. Dat maakt het in ieder geval een stuk relaxter, maar waarom zou je als mens wel of juist geen bezit willen of mogen hebben? Interessante vraag best wel, toch?

Even terug naar het begin: wij krijgen dus een acute hulpvraag en dat staat op zo’n moment redelijk in de brand.
Dus er moet snel iets gebeuren en dan staat er dus druk op. Ook al wordt onder druk alles vloeibaar, wij hebben inmiddels de ervaring dat druk en haast averechts werken. In het schrijven van een reactie op de beslaglegging gaat namelijk heel wat uren werk zitten. Dat vereist nauwkeurigheid, aandacht en dient aan bepaalde ‘voorwaarden’ te voldoen. Daar zijn we dan toch gauw zo’n 2-3 dagen druk mee omdat de brief ook nog over en weer goed doorgesproken moet worden voordat hij de deur uit kan.
Dit levert – ook bij ons – veel stress op. Daarbij komt dat het dan al zo hoog opgelopen is, dat het bij instanties op een niveau beland is waar je tegen een muur aanloopt. Met andere woorden, je had eerder actie moeten ondernemen.
Voor alle duidelijkheid: we zijn altijd bereid om mensen te helpen. Maar neem alsjeblief een stuk eerder dan last-minute contact met ons op. Dat scheelt voor alle partijen veel stress. 🙂

De missie van vrijekees is: een samenleving waarin mensen in vrijheid hun creatiekracht en levensenergie (be)leven.
Daarvoor is een mate van bewustzijn nodig. In onze lezingen benoemen we dat ook elke keer nadrukkelijk, want dat is namelijk waar het wat ons betreft over gaat. Vrijheid is er in vele vormen en op vele manieren. Iedereen beleeft dat op een andere manier. Voor ons is vrijheid vooral de afwezigheid van angst en daarmee wordt de weg vrijgemaakt voor liefde voor al dat is.

Vooralsnog richten we ons met vrijekees voornamelijk op communicatie met autoriteiten.
Daar geven we lezingen en cursussen in. Een belangrijk onderdeel in de cursus is eigenaarschap.

Waarom schrijven we dit nu op deze manier?
Ons doel is om zoveel mogelijk mensen zich bewust te laten zijn van wie ze in wezen zijn; een vrij mens.
Echter, daar komt verantwoordelijkheid, bewustzijn en eigenaarschap bij kijken. Als wij brieven voor iemand schrijven, zijn wij de externe autoriteit en wordt de verantwoordelijkheid bij ons neergelegd. Dat mag dus anders.
We willen graag dat mensen een vrijekees cursus volgen zodat ze zelf in staat zijn om de communicatie te voeren die nodig is. Wij hebben daarvoor de kennis en vaardigheden en huis en die delen we graag opdat onze missie op korte termijn realiteit wordt.
Doe je mee?