Martin heeft het vrijekees gedachtegoed erg goed begrepen en verwoordt het fantastisch. Hij gebruikt Pieter Omtzigt en zijn partij Nieuw Sociaal Contract hier als goed voorbeeld voor. Het gaat hier niet om de partij of de man achter de partij, het gaat hier om conditionering en programmering. Hoe eerder we dat met z’n allen herkennen, erkennen en vervolgens afschudden, hoe beter het is.
“Het eerste wat u natuurlijk zou moeten denken bij Pieter Omtzigt en zijn partij genaamd Nieuw Sociaal Contract, is dat het iets te omzichtig is en dat hij hetzelfde nep slijmballen gezicht heeft als alle andere politici, maar los daarvan zou u moeten denken: Welk sociaal contract? Een nieuw sociaal contract gaat uit van een bestaand sociaal contract. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb nooit een contract getekend. “Ja, maar je bent Nederlands staatsburger, dus heb je je aan de afspraken te houden.” Nou, daar gaan we dan nog eens goed naar kijken.
Heeft u toen u geboren werd de mededeling gekregen van uw ouders: Zo en vanaf nu val je onder de Nederlandse wet, ben je in feite belastingslaaf en heb je je aan de regels te houden waar je zelf geen snars over te zeggen hebt. Je wordt gewoon geboren en dan op bepaalde leeftijd ontdek je dat je helemaal niet vrij bent. Althans dat ben je wel, maar het wordt je wijs gemaakt dat je dat niet bent. Het is niet eens wijs; het is stompzinnigheid ten top, dus eigenlijk zou je moeten zeggen ‘het wordt je stom gemaakt’.
Neem bijvoorbeeld een konijn. Wordt een konijn geboren om vervolgens te ontdekken dat het onder de wet valt. Konijnen kunnen ongelimiteerd door de duinen grazen. Het enig waar ze tegenaan kunnen lopen is een hekwerk van de mensheid die probeert haar grenzen aan het wild op te leggen. Verder moet het zich hooguit zorgen maken om de sluwe vos of om gevleugelde rovers van boven. Je zou maar konijn zijn. Dan betaalde je tenminste geen belasting en viel niemand je lastig met wetten, belastingen en boetes en dergelijke.
Maar alle gekheid op een stokje. We zijn geprogrammeerd met het idee dat we een sociaal contract hebben. Ik heb ‘m 
nooit getekend. “Ja, maar we hebben een grondwet waarin we dingen met elkaar afgesproken hebben.” Ik heb die grondwet ook nooit als optie aangeboden gekregen. Niemand heeft u en mij gevraagd of we akkoord zijn met de grondwet. En dan hebben we nog alle andere wetten; bijvoorbeeld de wetten die bepalen dat we belasting moeten betalen. Moeten? Ja, dat staat in de wet. Ah, oké. En wie heeft die wet dan opgesteld? Nou, de regering waarvoor je zelf had kunnen stemmen. Maar toen ik nog een baby was bestond die wet ook al en ik heb daar echt niet voor gekozen.
Ja, het klinkt misschien alsof ik in kleutertaal spreek, maar onze programmering zit zo diep dat het alleen op kleuterniveau te benoemen valt. De stompzinnigheid is van het kleuterniveau dat we het zelf niet meer zien. Kleuters zien het waarschijnlijk beter, omdat ze de programmering nog niet doorlopen en afgerond hebben. Zij hebben nog geen examens afgelegd in stompzinnigheid. Want dat is het.
Er is geen sociaal contract. De grondwet is opgesteld door een paar notabelen (zoals ze zichzelf noemen) die weer slechts en alleen fungeerden als loopjongens van de koning. Zij hebben dus op zeker moment gezegd: dit is de grondwet. Daar heeft u nooit inspraak in gehad en dat zal u ook nooit krijgen. Je moet je er aan houden broer konijn. En dan de wetten zelf? Die worden al decennia tot eeuwenlang getekend door de kroon; de zittende koning of koningin. Wie heeft die zittende koning of koningin aangesteld? Diezelfde notabelen. Nou goed, tegenwoordig gaat het via de instanties die we daar heden ten dage voor hebben. Die instanties zijn allen aangesteld en ingezworen door (wederom) de kroon, dus het is bevestiging en aanstelling binnen eigen gelederen.
U heeft nooit gekozen voor een koning. In de praktijk heeft u ook nooit gekozen voor de schijn van democratie waaronder we leven, waarbij de media bepaalde politieke figuren lanceren die zonder hen nooit bij u bekend zouden zijn. Dan kunt u stemmen op die politieke figuren en dan komt er een mengsel politieke figuren in een kabinet die dan naar de koning gaan om trouw aan hem te zweren. Ook de Kamerleden zweren trouw aan de koning. Vervolgens start de wetten-fabricagemachine op en worden er nieuwe wetten geproduceerd. Die worden allemaal getekend door de koning. Dat noemen we dan democratie. En gezamenlijk houden we de illusie hoog dat we er zelf voor gekozen hebben.
Hebben we dan niet inderdaad een nieuwe sociaal contract nodig? Nee, we hebben helemaal geen nieuw sociaal contract nodig. Om te beginnen is er geen bestaand sociaal contract. Wat we nodig hebben is wakker worden voor de klucht die over onze ogen getrokken is en die we massaal zelf in stand houden. De klucht is gebaseerd op de illusie dat er een sociaal contract bestaat. Dat contract bestaat niet. Alles is gebaseerd op een illusie; inclusief de illusie dat de koning wetten mag ondertekenen en dat dat dan slechts een formaliteit is, omdat we dat nu eenmaal met z’n allen zo afgesproken hebben. Nee: we hebben niets afgesproken. We hebben het overgenomen van hoe het van boven zo is opgelegd. Het is een traditionele leugen, waarin we traditioneel zijn gaan geloven.
Geen nieuw sociaal contract dus, maar het doorzien van het ontbreken van elke vorm van contract. Niemand heeft autoriteit over jou. En dat betekent dat je ook niets verplicht bent. “Ah, dus jij streeft naar anarchie en wilt chaos”. Nee, het is de grootste misvatting dat het loslaten van de illusie van een contract tot chaos leidt. Het leidt tot onderlinge samenwerking gebaseerd op vrijheid; niet slavernij.”
Martin Vrijland